تغییرات لرزه‌خیزی در زاگرس چین - رانده (حدفاصل گسلهای کازرون و سروستان)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه حوضه های رسوبی و نفت- دانشکده علوم زمین- دانشگاه شهید بهشتی

2 استاد- گروه حوضه های رسوبی و نفت ، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی

3 استادیار- گروه حوضه های رسوبی و نفت-دانشکده علوم زمین- دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

کمربند چین‌خورده–رانده زاگرس از فعال‌ترین پهنه‌های لرزه‌خیزی فلات ایران است که رفتار لرزه‌خیزی آن تحت تاثیر عوامل مختلف، از پیچیدگی‌ها و تغییرات مکانی و زمانی خاصی برخوردار است. بر مبنای تحلیل‌های مختلف بر روی داده‌های زمین‌لرزه‌های ثبت شده در محدوده بین گسلهای کازرون و سروستان، جنبه هایی از پیچیدگی‌های تغییرات لرزه خیزی این بخش از کمربند چین خورده– رانده زاگرس بررسی شده‌است. گسلهای اصلی منطقه مورد مطالعه شامل گسلهای پیشانی زاگرس، پیش ژرفای زاگرس، کازرون-‌برازجان، سبزپوشان، قیر و سروستان می‌باشند. با تهیه نقشه‌های پراکندگی و تغییرات عمقی داده‌های لرزه‌ای مشخص گردید که زمین‌لرزه‌ها از نظر تعداد و بزرگی عمدتا در اطراف گسلهای اصلی تمرکز یافته و در عمق کمتر از 20 کیلومتری پوسته رخ داده‌اند. بزرگی زلزله‌ها در منطقه بین 5/0 تا 3/6 متغیر بوده و بیشترین فراوانی مربوط به زلزله‌های با بزرگی 5/2 تا 3 می‌باشد. برآورد پارامترهای لرزه‌ای با استفاده از مدل گوتنبرگ-ریشتر نشان می‌دهد مقدارβ برابر 03/0±55/1 و مقدار λ برای بزرگی حداقل 8/2، برابر 6/0±07/12می‌باشد. تغییرات مکانی لرزه‌خیزی، با استفاده از شبکه‌بندی و رسم نقشه‌های تغییرات پارامترهایa-value و b-value بررسی گردیده است. مقدار a-valueدر محدوده از 98/3 تا 64/7 متغیر است. تغییرات b-value درمنطقه از 44/0 تا 4/2 می‌باشد. بیشترین مقدار پارامترهای a و b در قسمت غربی و جنوب شرقی منطقه اتفاق افتاده‌است که نشان‌دهنده رخداد زلزله‌های بیشتر و با بزرگی کمتر در این قسمتها است. تجزیه و تحلیل داده‌های لرزه‌ای نشان می‌دهد که یکی از عوامل لرزه خیزی منطقه، گسلهای عرضی بوده که عمدتا پی‌سنگی هستند و کنترل کننده شکل چین‌خوردگیها می‌باشند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار