بررسی تغییر جهت محورهای تنش دیرین در گستره جنوب سلفچگان از نئوژن: کاربرد آن در زمین‌ساخت ناحیه‌ای

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد، گروه حوضه های رسوبی و نفت، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 گروه زمین شناسی ، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی

3 دانشگاه شهید بهشتی

چکیده

در گستره مورد مطالعه که در جنوب سلفچگان واقع شده، مجموعه‌ای از دایک‌های حدواسط تا اسیدی وجود دارند که در دو مرحله فورانی در واحدهای برش آندزیتی خاکستری و لاپیلی توف تیره به سن میوسن نفوذ کرده‌اند و در نتیجه سن دایک ها اواخر میوسن به بعد بوده است. در این مطالعه تغییرات وضعیت محورهای تنش دیرین در این گستره با استفاده از تحلیل داده‌های خش لغز و آینه‌های گسلی و همچنین تراژکتوری‌های تنش دیرین مبتنی بر روند دایک‌ها از میوسن به بعد مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از موقعیت دایک‌های موجود در گستره و تحلیل داده‌های تنش دیرین به روش برگردان تنش دیرین مشخص شد، تغییرات روند محورهای اصلی تنش از نئوژن یا پلیو-کواترنری رخ داده است، به گونه‌ای که راستای تنش بیشینه از راستای شمالی- جنوبی در انتهای میوسن به شمال خاوری- جنوب باختری طی پلیوسن- کواترنری تغییر کرده است. این تغییر روند می-تواند ناشی از چرخش ساعتگرد پوسته اقیانوسی خزر جنوبی باشد که تاثیر آن فقط محدود به البرز نبوده و در ایران مرکزی نیز موثر بوده است. این تاثیر اخیرا در مطالعات دیگر در پهنه سامانه گسلی کوشک نصرت اشاره شده است.

کلیدواژه‌ها