تغییرات رخساره رسوبی میوسن در زاگرس چین‌خورده ،شاهدی بر فعالیت گسل‌های پی سنگی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه زمین شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی

2 Department of Geology, Shiraz Branch, Islamic Azad University

3 استادیار زمین‌شناسی (چینه‌شناسی و فسیل‌شناسی)، گروه زمین‌شناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

4 گروه علوم زمین، دانشکده علوم و کشاورزی های نوین،دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز،

10.22077/jt.2024.7194.1171

چکیده

زاگرس چین خورده قسمتی از کمربند فعال زاگرس در جنوب غربی ایران است .این منطقه دارای گسل‌های اصلی وپی سنگی فعالی است که فعالیت این گسل‌ها به نوعی برروی چینه ها ورسوبات دوره های مختلف زمین‌شناسی تاثیر گذاشته است.در این مطالعه ابتدا با مطالعه تصاویر ماهواره ای وعکس‌های هوایی پنج مکان در نقاط مختلف از فارس وهینتر لند بندر عباس انتخاب شد ودر نهایت تکتونو چینه نگاری (تکتونواستراتیگرافی) این مکان‌ها با یکدیگر مقایسه شد. با استفاده از داده های بدست آمده پنج مکان از زاگرس چین خورده (بستک، تاقدیس بهار، دشت ارژن، کوه سعدی و یاسوج) ستون چین شناسی ونقشه جغرافیایی دیرینه این مناطق در دوره میوسن بازسازی شد. نتایج بدست آمده ونمودارهای حاصل با استفاده از برنامه زمین‌شناسی RockWorks بدست آمد. با مقایسه نتایج بدست آمده ونمودارهای حصار ونقشه ایزوپاک کمترین وبیشترین ضخامت سنگ چینه ای سازند دوره میوسن در این پنج نقطه ی مورد مطالعه ، به ترتیب مربوط به برش دشت ارژن (200 متر) و کوه سعدی(70متر ) است.بررسی دیگر در مورد مقایسه سازند آسماری(الیگو-میوسن) بین مکان های مورد مطالعه انجام شد،که بیشترین ضخامت این سازند در برش دشت ارژن وکمترین در کوه سعدی نشان می دهد. تغییرات رخساره ای سنگ های رسوبی دوره میوسن به نظر می رسد که در اثر عملکرد و فعالیت گسل‌های پی سنگی مانند کره بس، سبزپوشان، سروستان و کازرون موجود در منطقه است.

کلیدواژه‌ها